donderdag 28 september 2017

Die website van jou gaat wel erg veel over jezelf, hè?

Onlangs heb ik ‘m gelanceerd. Mijn nieuwe website als zelfstandig adviseur, interimmanager en sales professional.


En dan komen de commentaren. Veelal positief, met hier en daar verbetersuggesties. Maar ook kritische noten. Iemand zei: Het gaat wel erg veel over jou, hè?

Ik sta ik niet gauw met mijn mond vol tanden, maar deze opmerking zette mij aan het denken. Klop ik mijzelf teveel op de borst? Ben ik inderdaad on-Nederlands trots op wat ik doe en heb gedaan?

Maar als ik daar niets over zeg, hoe weet iemand dan wat mijn expertise is?

Er zijn natuurlijk theorieën over hoe je website teksten schrijft. Begin met de Why van Simon Sinek, zeggen sommigen. Of: denk vanuit de behoefte van de klant en schrijf zoals je praat. En natuurlijk de ‘zo kort en bondig mogelijk’ tip. Maar niet té, want dan vindt Google je niet meer.

Het bracht me terug naar de kern: waarom wil ik eigenlijk een website?

Omdat het er gewoon bij hoort, als ondernemer?
Nee, dan had ik er al eerder werk van gemaakt. Ik ben een LinkedIngebruiker van het eerste uur. Een netwerk dat ik nog steeds zorgvuldig uitbouw en onderhoud.

Want LinkedIn is voor mij een communicatiemiddel. Ideaal om in een zakelijk setting een dialoog te starten, wijzer te worden van elkaar. Nieuwe visies te delen of nieuwe contacten te leggen. Relaties te verdiepen. En ook meer contacten te krijgen, misschien wel.



Open mind
Dan lees of hoor ik iets dat ik graag aan mijn netwerk laat zien. Over onderwerpen die me zo na aan het hart liggen. Management, de bouwwereld, sales o.a.. Wat vinden zij ervan? Op enig moment ben ik zelf actief het een en ander gaan posten en delen. Ik ben aangenaam verrast door de reacties. Over zaken die kennelijk veel mensen bezighoudt.  

Die interactie is verrijkend. Ik loop al lang mee in de (bouw)wereld, en wil dat nog lang blijven doen. Een open mind houden is dan belangrijk. Hoe werken nieuwe generaties? Welke ontwikkelingen zien we in de markt en hoe kijken we daarnaar? Bedreigingen, kansen? Ik heb wel een mening, maar hoe denken anderen erover?

We dwalen af. Waarom dan toch die website?
Vergelijk het met een groepsgesprek of vergadering. Je hoort of ziet iemand die je graag wat beter wil leren kennen. Omdat je herkenning voelt, iemand zegt iets dat triggert.



Offline stap je er dan op af. Online ga je eerst naar de website van die persoon of organisatie. Tenminste, dat doe ik! Zonder ruis kijken waar iemand voor staat. De online tussenstap, voor ik met iemand aan de koffie zit.

De website als verdiepingsslag. Een uitgebreider CV. Ruimte voor blogs, ideeën en vragen. Enquêtes misschien wel. Kortom, interactie. Ook vanuit LinkedIn.

En nieuwe opdrachtgevers?
Ja, daar is de site natuurlijk ook voor bedoeld. Ik hou van de dialoog, maar ook van een goed opdrachten portefeuille. Nieuwe opdrachtgevers ontmoet ik liefst persoonlijk. Die eerste indruk is altijd doorslaggevend, voor beiden.

Maar voor het zover is gok ik dat er een blik op de site geworpen wordt: Wat is die Lex voor type? Wat staat er allemaal op zijn CV en waar blinkt hij in uit?


En dát is waarom www.lexmeuldijk.nl best veel over mij gaat.  Maar een ontmoeting in het echt, dat is natuurlijk het beste.  

woensdag 6 september 2017

Die open communicatie, zullen we dat even contractueel vastleggen?

Een quote naar mijn hart. Geïnspireerd op een artikel uit het NRC van 18 augustus: ‘Het wiel in de bouw is echt al uitgevonden’. Over samenwerking tussen de diverse partijen in de bouwsector. Of liever: het niet samenwerken.

In het interview licht bouwadvocaat Jelle Otten het issue haarfijn toe. Hoe vooral het gebrek aan communicatie en vertrouwen leidt tot de beruchte faalkosten in de bouwsector. En niet de techniek. Hij vertelt hoe een ware claimcultuur zorgt voor een starre, niet-communicatieve houding tussen partijen. Dus als we daar eens iets over vastleggen in een contract?  

Politieke spelletjes
Het intrigeert me. Als management professional in de bouwsector verbaas ik me hier al langer over. Omdat ik het niet begrijp. Wat is er nou prettiger dan open en met vertrouwen met elkaar te werken? Zonder angst, zonder dubbele agenda’s en politieke spelletjes? Dat is mijn manier van werken. En gelukkig denken mijn opdrachtgevers er precies zo over. En zo niet, dan laat ik een opdracht als interim-manager of adviseur graag aan me voorbijgaan.



Soft skills
Samenwerken draait bij mij om wederzijds vertrouwen: afspraak is afspraak. Dat ik daar succes mee boek als (interim)manager, komt niet alleen door de hard skills. Dat komt ook door de soft skills: aandacht voor het proces én de mens . Ik focus op integraal samenwerken en stel kritische vragen en krijg zo kristalhelder wat er moet gebeuren. Waar zitten de pijnpunten?

En ik heb nog een troef: humor. Een geweldig instrument om spanning tussen mensen weg te nemen, zware onderwerpen te relativeren en mensen weer met elkaar in verbinding te brengen.

Op de man af
En de hiërarchie? Laat dat los. Als er problemen zijn, nodig dan niet alleen de managementteams uit bij een vergadering, maar haal er mensen van de werkvloer bij.
De man of vrouw die direct bij het proces betrokken is. En luister. De hiërarchie mag niet leidend zijn!

Stel, een logistiek bedrijf wil de sales een boost wil geven. Zet dan bij vergaderingen ook Hoofd Planning aan tafel. Die heeft zicht op de data van alle ritten. Zijn er computerproblemen? Nodig de verantwoordelijke man of vrouw uit de voor de meeting. Je hoort meer, je ziet meer en je komt erachter waar de bottleneck zit.

Woonwagenkamp
Directe communicatie. Ik houd ervan. Zo was ik ooit betrokken bij een bouwproces op een terrein naast een woonwagenkamp. Het bouwproject zou overlast geven. Zelfs de wethouder meed het kamp, terwijl juist dán goede communicatie het verschil maakt. Ik bezocht de bewoners, ging in gesprek en legde de situatie uit. Mijn open houding en mijn updates tijdens de dagelijkse kopjes koffie braken het ijs.

Prettige bijkomstigheid: nog nooit was het terrein zo goed beveiligd!

Alles draait om vertrouwen.

Kentering
Gelukkig zie ik een kentering. Binnen de ketensamenwerking en binnen organisaties intern. Het besef dringt door dat de communicatie moet veranderen. Wie nu nog zoals 30 jaar terug werkt, redt het niet. Tijden veranderen, nieuwe generaties werken anders.

Waar babyboomers nog vasthouden aan titels en een carrière bij één bedrijf, werken jongere generaties flexibel en zelfstandig. Gebruik de verschillen als kracht: combineer de kostbare kennis van de ouderen met de technologische kennis van de (snellere) jongere generaties. Die bovendien gewend zijn aan digitale en directe communicatie.

Als ervaren zelfstandig professional hoop ik nog heel wat bij te mogen dragen aan die open communicatie en het wederzijds vertrouwen binnen organisaties.

Gentleman’s Agreement
En als we dat voortaan in een contract vast gaan leggen, sta ik vooraan. Maar nog beter:
samenwerken doe je op basis van een Gentleman’s Agreement. Een man een man, een woord een woord.

Afgesproken?

Lex Meuldijk


Vijf interessante berichten over prefab die recent het nieuws hebben gehaald

Met name internationaal zijn er bijzondere projecten gerealiseerd. Zeker zijn er ook in Nederland in steeds meer bijzondere projecten gewee...